Annem Şiiri - Ömer Ziya Soyyiğit

Bin dokuz yüz yirmi dokuz
Gelin olduğun yıl annem

Ve bin dokuzyüz otuz dört
Benim doğduğum yıl annem

Aylar geçti yıllar geçti
Yaşım on dörde ulaştı
Ayrılık bize bulaştı
Dokuz yüz kırk sekiz annem

Mektuba kaldı işimiz
On beşe geldi yaşımız
Tarhana idi aşımız
O yıllarda bizim annem

On beş ay üstüne geldim
Hasretlik ne imiş bildim
Akan göz yaşını sildim
Kavuşunca size annem

Sene bin dokuz yüz elli
Üç aralık bu da belli
Sarığımız sırma telli
Hafız olmuştum ben annem

Kur'anın ihtisasını
İlimlerin esasını
Cihanın maverasını
Arıyorduk bizler annem

Aşere takrib okuduk
Atlas ipekler dokuduk
Kötü yolda biz yok idik
Duanız korudu annem

Altmış birde asker oldum
Derdimden sarardım soldum
Gam ile kederle doldum
Uzaklarda kaldım annem

İzine geldim selamet
Yolumuz bizim melamet
Kerem eyle bir kelam et
Dinleyeyim canım annem

Otuz ay bitti tükendi
Kopardık attık kemendi
Yolumuz çayır çimendi
Uçuyorduk bizler annem

Sivil hayata atıldık
Resmi göreve katıldık
Sanki devlete satıldık
Vekil İmam oldum annem

İlk göreve Bifara'da
Başladım kaldım orada
Ermek için ben murada
Araklı'ya indim annem

Kur'an muallimi oldum
Burda ben kendimi buldum
Neşe, sevinç ile doldum
Rabbim razı olsun annem

Dört ay İstanbul'da kaldım
Kur'an tetkikine daldım
Avrupa'dan tez bunaldım
Üç ay sonra döndüm annem

Rize'de geçti dört sene
Mesleğime döndüm yine
Sevene ve sevmeyene
Kur'an okuttum ben annem

On hafız icazet aldı
Mana denizine daldı
Ömer'inde adı kaldı
Dillerde, sevgili annem

1 Eylül 2000 Goga