Annem Şiiri - Kanber İhsan Öcel

ANNEM,

Ağır ol.

Taş gibi sert, çimen kadar yeşil,

su kadar saf, tenden berrak ve duru ol.

Kadınsın cilven olsun

Erkeğine…/

Anlaşılmayı bekleme, anlat büyüyen / çocuklara,

Çökelekten nasıl ayran yapıldığını.

Mesela, ekmeği neden çok yediğimizi../toprağı sevdiğimizi.

Dizde kırılan kuru soğanın hikayesini de bilsinler.

Anlat ! vatan nedir…yar’dan önce gelen.

Sen anasın../ kadınsın, vebal senin

Bilesin..!

Evlatlarınıza süt verdiğiniz memeden bende isterim payımı

Her şeyi sen biliyorsun.

Olmaz nedensiz / amaçsız ufuklara gün bile doğmaz

Burasını anlat.. / akarsu’ları, bu deniz’i

Yusuf’u da bilsinler kör kuyuda

Hüseyin inana’la beraber Keri / bela yıda

Anlat.

Çimenler üstünde serilen umutlarımız vardı,

vatandan sonra sevdik yar’i biz

Soysuz evladı kundağında sen boğ !

Yaşamı sen verdin….

Kadın ../ vebal senin….

Yurt benim, evlat benim.

Sen emzirdin beni

Soyum sopum sensin senden bilirim

Söyle dürüst müsün?

Kadın….

Kanber ihsan öcel