Annem Şiiri - Zümrüdü Anka

Meleğim , melek oldun da gittin benden uzaklara.
Yürek yaram , dinmeyen sızım
Burnumun direği sızlıyor gittiğinden beri özlemden.
Gelmeyecek misin , Herkese soramıyorum ama
Her gün soruyorum kendime Gelmeyecek mi?
Gelmeyeceksin her ne kadar kendimi kandırmaya çalışsam da biliyorum ben bunu aslında.
Gittin ve gelmeyeceksin!
Gelemeyeceksin , yoksa sen ne olursa olsun
Çocuklarını , eşini dostunu bu kadar habersiz sevgisiz yalnız bırakmazdın.
Belki bu bana gösterdi artık gelemeyeceğini.
Abim geç geliyor anne , yine bekliyor musun
o gelene , yatağına girene kadar.
Ben senden sonra daha çok hastalanmaya başladım ,
Kimse çorba vermiyor anne bana.
Bazen sormuyorlar da nasılsın diye ?
Belki sorsalar , sadece sorsalar bende biraz olsun iyi olacağım.
Ama sormuyorlar anne , Babamda uzaktan bakıyor
Kızım çok mu kötüsün diyor ve boynunu büküp gidiyor anne.
Kimse sen olamıyor anne , Annem...
Her gün aynı saatlerde telefonu alınca elime
yüreğime oturan o hissi , seni arama ,sesini duyma, iyi olduğunu bilme hissi,
Bilmek istiyor insan iyi misin , nasılsın?
Anne nasılsın , iyisin dimi.
Ağrılarında azalmıştır hatta bitmiştir inşallah.
Bordo renkli , koyu kırmızı çiçekler içerisindedir inşallah.
Anne bizi düşünme artık , bırak...
Sen ol orada, sadece sen yaşamadıklarını yaşa,
Görmediğin yerleri gör.
Yüreğinin iyiliğini görsün çevrendekiler.
Kendinden başkasını düşünme artık.
Burada bunu yapamadın gittiğin yerlerde bunu yap.
Yaşa Annem birazda kendin için yaşa.
Biz olmayalım , sevdiklerin olmasın .
Biraz da sen kendin için yaşa...