Telefonun öbür ucunda Annem, 'Annem' diyorum söze başlıyorum.
'Annen kurban olsun sana' Diyor.
'Ben de sana kurban olurum' diyecek oluyorum; 'Uy! o nasıl söz?
Deme öyle.' Babamı istiyorum telefona; Biraz kulağı duymuyor.
Annem uyarıyor, 'Kulakcalığını tak!' Babam, aynı zamanda 'Yavrum nasılsın, iyimisin?
Gözlerinden öperim. Sen eyi ol yeter. Biz iyiyiz. Hal hatır hoşe?'
'Hoş değil Babacığım.' Diyecek oluyorum,
Diyemiyorum.
Onlar üzülsün istemiyorum.
Leyla KOÇAK ORUÇ ‘99
Kayıt Tarihi : 8.1.2019 21:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!