Annem Şiiri - Ahmet Çelik

Acım ve hüznüm özdeş geceyle
Aklıma yüzün sen geldiğinde
Aşkım başladı iki heceyle
Bende yokluğun iç deldiğinde.

Mübarek ismin kızıma koydum
Bilmeden seni ne çok sevmişim
Bazen rüyamda sesini duydum
Güzel kokuna koşup evmişim.

Ayakta lastik siyah bir çizme
İçim titrerdi kara basınca
İlk öğrendiğim resmini çizme
Arkam yaslayıp belim kasınca.

Daha çocuktum tam dört yaşında
Annem demeden yer hazırlandı
Boğuldum sanki gözüm yaşında
Ebemle teyzem çok kahırlandı.

Seneler geçti hasret bitmedi
Hiçbir kimseye anlatamadım
Büyük sevgisi kalpten gitmedi
Ruhta boşluğu kapatamadım.

14.05.2018
Ahmet Çelik