Annem Şiiri - Halil Ömer Keskin

ANNEM

Kanat çırpmak masmavi göklerde
Uçmak, umarsızca
Yarışmak
Haylaz uçurtmalarla
Kirlenmemiş
Çocuk kalbi mâsûmluğunda,
Özgürce
Bir türlü kısmet olmadı
annem

Yaşamak isterken şiir tadında
Örümcek ağları yakaladı kanatlarımızdan
Tanıştık bitmeyen ağıtlarla
Yalandı sevdalar,
Hoyrattı yürekler
Yaktı kalbimizi, sevda yükü
Kor ateşler

Aşkın acısı, dinmiyor
Ne yapsam
İyileşmek bilmiyor
Sürekli ama sürekli
Canımı yakıyor,
Yakıyor annem
İnsanı doğduğuna bin pişman ediyor

-Çok sevenin mükâfatı mıdır
İncinen yüreğinin yangınını
Hüzünbaz denizlerde söndürmeye çalışmak
Annem?-

Haydi,
Gel,
Dönelim,
Dönelim doğduğum güne.
Ya kalayım sürekli arafta,
Yada beni hiç doğurma,
Annem...

Ömer KESKİN 09.03.2018