Annem Şiiri - Zehra Çavdaroğlu

Annem...

Canım Annem, ayakların...
Yemek yemediğim zaman, peşimden koşturan ayakların.
Uyumadığım zaman, salladığın ayakların.
Evlatları için hiç yorulmayan ayakların.
Altına Cennet serilen ayakların...
Annem, ayaklarından öperim... Annem...

Canım Annem, ellerin...
Beni büyüten ellerin.
Beni sarıp sarmalayan, şefkatli ellerin...
Yavrum yorulmasın, diye işimi elimden aldığın ellerin.
Yorgunluğuna aldırmadan
Kaşla göz arasında yemek yapan,
Lezzetli ellerin.
Tatillerde çocuklarım geliyor, diye
Nice zahmetlere soktuğun ellerin.
Kocaman kız olmama rağmen
Kucağına alıp saçlarımı okşadığın ellerin...
Ağlarken gözyaşlarımı silen, ellerin...
Avuçlarında huzuru bulduğum ellerin...
Annem, ellerinden öperim...

Annem...
Canım Annem, gözlerin...
Benim için gecelerce uykusuz kalan gözlerin.
Sen benim göz bebeğimsin, dediğin gözlerin.
Bana merhametle bakan kahverengi gözlerin.
Hüznünü bebeklerinde sakladığın gözlerin...
Yavrum üzülmesin diye gözyaşlarını içine akıttığın gözlerin...
Gözlerin ne de çok şey anlatıyor bana anne...
Annem, gözlerinden öperim...

Annem...
Canım Annem, sesin...
Evlatlarını ninnilerle uyuttuğun o güzel sesin.
Kırk defa aynı soruyu sormamıza rağmen
Sabırla her defasında cevap verdiğin sesin...
Bir şeye üzüldüğümüzde titreyen şefkatli sesin...
Annem, sesinden öperim...

Annem..
Canım Annem, kokun...
Derin bir nefesle içime çektiğim o güzel kokun...
Anne ne de güzel kokuyorsun...
Sahi nereden geliyor bu koku?
Bilirim parfüm de pek kullanmazsın.
Zaten bu güzel kokuyu hiç bir parfümde bulamazsın.
Bütün anneler böyle mi kokuyor anne?
Bu koku, nerden gelir, tüm anneler böyle mi kokar bilmem ama
Annem, senin o mis kokundan öperim...

Annem...
Canım Annem...
Rabbim sana yıllardır her gün
Anne olmayı nasip etmiş...
Her gün senin
Ve sen her gün benim biricik annemsin...