Annem Şiiri - Samed Özdemir

Mutlu değilim bu bayram sabahım.
Yeri göğü inletiyor;feryadım,ahım.
Yine mezarının başındayım.
Sonsuzluğun,karanlığın ortasındayım.
Sensiz bayramlar zehir bana.
Ne güzel günler yaşadım,hatırlasam da.
Elden bir şey gelmez, ne fayda.
Bir hata yapsam da bağırsan;
Güzel gözlerinle,kızgın baksan.
Ben seni çok özlüyorum,annem.
Yine yavrum deyip,sevsen kokla san.
Evladım, deyip bağrına basan,
Şefkatinle kollarını sarsan.
Ben seni çok özlüyorum, annem.
Senin başımı okşadığın gibi
Koklayıp, öptüğün gibi
Mezarının başındayım.
Öpüyorum,kokluyorum, okşuyorum toprağını.
Ben seni çok özlüyorum,annem.
Elimde bir avuç toprak,
Ağlıyorum;seni bekliyorum, ne olur kalk.
Senden sonra,gömleklerimi ütüsüz giyiyorum.
Babam ütülese de onları, giymiyorum.
Sensizliğe sesiz,sesiz ağlıyorum.
Sensizliğe uyanır;sensizliğe,ölürüm annem.
Bir an unutamadım, unutmadım annem.
Samet Özde'mir