Aç avuç içini, kirli çamaşırlarımın kalıntılar kalmış elinde.
Emek denen meşakkatlerin var, anıları dün gibi hala taze.
Ağlamalarım, gecelerini uykusuz bırakırken, seni yorgun.
Şefkat denen hasletİ, senden başkasında bulamadım annem
Sevgin hala büyütemez, kucağın da çocuk görür gözlerin.
Ve endişeler sancısına tutulmuşun, gözlerin yollara düşmüş yine
Beklemelerin nöbete kalmış, için yangın, endişeler had safhada.
Beni hiç kimse, senin gibi endişelenip yollarımı beklemedi, annem
Şimdi saçlarına aklar düşmüş, yollara düşmüş gözlerin beklemektesin
Ve bizler, öyle umarsız dalmışız ki dünya haline, unuttuk seni anne.
Bilmedik en çok sen özlersin ve bilmedik en çok sen gözlersin yolları
Hiçbir kimse, hiç bu kadar, tez elden özlemedi, senin kadar annem.
10.05.2015
İlhan Keskin
Kayıt Tarihi : 6.11.2017 00:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!