Benim yüzümden ilk acıları sen duydun,
İlk ağlayışlarımı senin göğsünde dindirdim.
Hastalandım,geceler boyu baş ucumda bekledin,
Terinin sıcaklığıyla ısıttın,şefkatinle sardın.
Bana ilk gülüşü,ilk heceyi sen öğrettin,
Dostumu düşmanımı ilk sen tanıttın.
İlk kaygılarımı sana söyledim,
İlk sırrımı sana açtım ve ilk dost seni edindim.
Ben senin,bembeyaz saçların, yiten gençliğin
Buruşmuş tenin,solan güzelliğin,neşen
Ve ümitlerin karşılı kazandığın varlığım.
Her daim özlersin beni,benden saygı beklersin.
Gönlümde yer etmeyi istersin,unutulmaktan korkarsın.
Ve her zaman son nefesinde,
“Sütüm ve hakkım helal olsu yavrum dersin”.
Gönlümde baş üstünde ve baş köşede yerin,
Bu senin hakkın çünkü sen “ANNEMSİN”.
Mazhar ÇATAL
10 Ekim 1992
Mazhar Çatal 2
Kayıt Tarihi : 3.10.2017 20:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1992 Senesinde annemin hakkın rahmetine kavuşması üzerine bu şiirimi yazdım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!