Annem! Şiiri - Muhammed Şehid Kiraz

Yeşile olan sevdam! .
Biricik Sevgilim! .
Özlemim ve Çarem!
ANNEM! .
Açelya kokulu şefkatin,
Ölüme hevesli kılıyor benliğimi
Ve usul usul ölüyorum sensizliğe..
Bir yıldız gibi kayıyor gözlerim Sana
Ve bir dilek tutuyorum Semaya
Sonsuzluğu istiyorum.
Dileğim ile yüceliyor ruhum..
Bedenim, benliğimle birlikte ölüyor
Yine de yasıma gelen olmuyor..
Geliyorum..

Ey hasretiyle yandığım
Zulme karşı izzetli yalnızlığım
Tabibim ve Meleğim
ANNEM! .
Yeryüzünde bir çaresizlik var mı ki
Tek bir öpücüğün çare olmasın..
Bir tek sis ve karanlık var mı ki
Bir nazarınla yolum aydınlanmasın.
Sen bir yıldız gibi geldin dünyaya
Bir Zühre ki afitabı sönük kıldı..
Ve güneşin gölgesinde oturdu insanlar..
Doğrudur anne! Her yıldızın ömrü vardır.
Ancak sen erken ayrıldın annem! .
Ne âlem doydu sana ne de ben
Ve karanlığa mahkum kaldı güneş.
Dünya ise çıktı yörüngesinden.

Peki sen annem!
Sahi, hangi toprak örtebilir aydınlığı! .