Annem Şiiri - Leyla Gül Varoglu

Sensiz yıldızlar solup birer birer düşüyor
Çaresiz göz yaşımı döküp ağlarım annem
Gecenin ayazında hüzünlerim üşüyor
İçimde kor ateşler yakıp ağlarım annem

Hasretle çiçeklendi baştan başa sokağım
Kanatları kırılmış serçe kadar korkağım
Azrail pençesinden vurgun yedim kaçağım
Ecel deyip boynumu büküp ağlarım annem

Şefkatinle çağlarken renk sendin yaprağımda
Matemin son demiyim gül-i rana bağımda
Bir avuç gül goncası kalmadı toprağımda
Gönlümden çiçekleri söküp ağlarım annem

Her derde derman sendin cennet kokulu varlık
Dönerken sen Rabbime kanadım ılık ılık
Şehadet koktu güller vuslatındı ayrılık
Yüreğime dikenler ekip ağlarım annem

Dualar sağnak sağnak indi dudaklarıma
Meleklerin gözyaşı düştü yanaklarıma
Ruhumun burçlarından doğ gel şafaklarıma
Rahmet deryalarına akıp ağlarım annem

Kötürüm bir vâdide hikmetli bakışların
İsrafil bekler surda diril, bitsin kışların
Her gece bağrındasın kutlu yakarışların
Vuslata giden yola çıkıp ağlarım annem

Bir hayalin içinde, yüreğinde saklandım
Merhamet ahenginde gözlerinde aklandım
Dünyanın zindanında ben sana yasaklandım
Albümde ki resmine bakıp ağlarım annem

Altı fidan büyüttün rahat nedir bilmedin
Helal lokma devşirdin, namerde eğilmedin
Şu âlemin içinde bir gün olsun gülmedin
Vebal sayıp boynuma takıp ağlarım annem