ANNEM
Gerçek bir insandı sevgili annem
Bulutlara doğru yol alıp gitti
Onsuzdum, bir anda yıkıldı dünyam
Bütün hayallerim kül olup gitti
Besledi büyüttü bıktım demedi
Hiçbir gün bundan şikayet etmedi
Ne yapsam ne etsem hep gülümserdi
Bir ömrü yavaşça tüketip gitti
Doktorlar kötü hastalık dediler
Acımasızca kolunu deldiler
Şükür artık diye müjde verdiler
Bilmedim, mevlaya ansızın gitti.
Ölçüdür bu herkes bir gün ölecek
Girdiğin gibi kabire girecek
Bizlere ilerde neler olacak
Akla, hayalime sığmadı gitti.
Kayıt Tarihi : 10.11.2015 07:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Sevgili Anneme
![Dr Hayati Gönültaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/11/10/annem-1187.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!