anne derdim sesimi duyan
anne derdim sesimi duyduğunda
ayağa kalkan
anne adı uzak sesi yakın
annem sana ilk defa aklım başımda sesleniyorum
annem ben seni unuttum
anne kelimesini unuttum
annenin varlığını unuttum
annem ben seni unutmuşum
varlığımla kendimi unutmuşum
yokluğun beni benden alan
yokluğun kendimi unutturan
annem ben seni özlüyorum da kendimden kaçıyorum
kaçtığım seni yok saydığımdan değil
kendimden kaçıyorum
annem diyorum garipsiyorum
o kadar kaçmışım ki kendimden
annem dediğimde garipsiyorum
nedir anne
annenin ne olduğunu unutmuşum
anne ben seni seviyorum
sevgimi dile getirememişim
anne diyorum kendimden geçiyorum
anne diyorum kendimi hiçe sayıyorum
anne beni var ettin yokluğunla seni hiçe sayıyorum
annem annem annem
unuttuğumu haykırıyorum
annem kelimesini ezberliyorum
aklımın unuttuğunu hatırlatıyorum
kalbimin gizlediğini dışa vuruyorum
annem sana sesleniyorum sesimi duymadığını
bildiğim halde
evrene haykırıyorum sesimi duyacağını temenni ederek
yok olduğunu bile bile
Kayıt Tarihi : 6.6.2014 16:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bende annemi 06.Haziran 2014 de kaybettim...Anne acısı unutulamaz.
Anam benim göz bebeğim,miracım,mihrabım,cennetim,varlık sebebim,gerçek sahibim,daha yazayım mı.Kimse bana bu ulvi varlığın tarifini yapamaz.Ama kim anasının babasının değerini biliyorsa 70 yaşındayım.Yaşıma başıma bakmadan ellerinden öperim.Geriye ne kaldı.Kutluyorum tam puanla selamlıyorum.
TÜM YORUMLAR (3)