şair bir an durdu!
kalemine baktı
kanı hızlandı, içi sızladı..
yaz diyordu
yaz deli dolu o anı yaz
zedelenmiş anıların gölgesinde
duyguların can ciğerini
ölümsüzce pervane olan sevdanı yaz diyordu
suya yaz
nehirlerle yarışan göz yaşına
anıları yama yaptı
kapanmaz yaraların kara deliklerine
ve
fırlattı sağa sola
cümlelere el pençe olmuş yirmi dokuz harfi
silinmişlerden neticeyi çıkarmak için
çarptı böldü heceleri
sıkıştırdı gündüzü geceleri acıların arasına
oysaki;
aşk’ı yazmıştı bir zamanlar İhanetini gördü
sadakat dedi
meğer oda hep para imiş
yalnız kaldığını düşündü… Üşüdü
oysa ne aşk ne sevda şiirleri yazmıştı
hiç birinde böyle biçare kalmamıştı
adeta kelimelerin kifayetsiz kaldığı yerdeydi
yaşamda bir olumlu hece bulmak olası değildi
onu böyle yazmaktan alıkoyan
en değerli varlığı
canından can veren el bebek gül bebek büyütendi
bulunmuştu suçlu
tecrübelerini yanlış aksedilişiydi
tereddütler ve eksik anlatma korkusu idi
aslında oda biliyordu
bazı şeyler yaşanır anlatılamazdı
deneme yanılma mantığını
her can yaşarmış kendi çağını
ne yazarsa yazsın
eksik şeyler hep var olacaktı
zira hangi kalem hangi şair anlatabilirdi
sahte sevgilerle yıpratılmış yürekteki
anne sevgisinin mucizevî etkisini
şair bir an durdu
bir kaleme bir kâğıda baktı
anlamıştı yazamayacağını
sevinçten ağlıyordu
yanağından iki damla yaş aktı
buruk bir tebessümle
yazamadığı sevgiyi
kendi köhne dünyasında yaşayacaktı...
Kayıt Tarihi : 11.5.2014 21:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
beğeni ile okudum
bir kaleme bir kâğıda baktı
anlamıştı yazamayacağını
sevinçten ağlıyordu
yanağından iki damla yaş aktı
buruk bir tebessümle
yazamadığı sevgiyi
kendi köhne dünyasında yaşayacaktı...
Şiir gibi şiir; tebrikler... 10 puan +ant. Yaşamın unutulmazları vardır... Anne sevgisi başta gelir; 'Anneciğim!' sözü gönle, şiire nasıl yakışıyor... 'Anne!' diye seslenmek ne güzel!
TÜM YORUMLAR (3)