Annem Şiiri - Nevzat Kökçak

Kim bilir ne acılar çektin ben doğarken,
Tüm acıların yok oldu bana gülerken,
Şefkatle sarılıp da beni emzirirken,
Ne yapsam da hakkını ödeyemem annem.

Tutunup yürümeyi öğretensin bana,
Sensin önlüğü giydirip veren okula,
Bana ilk terbiye öğretensin hayatta,
Ne yapsam da hakkını ödeyemem annem.

Hep yemedin yedirdin, içmedin içirdin,
Kendin giyemesen de bizleri giydirdin,
Türlü dertlerimizle ne cefalar çektin,
Ne yapsam da hakkını ödeyemem annem.

Gurbete düştüğümde hep sendin arayan,
Döndüğümde yine sendin bağrına basan,
Bu fani dünyada bizler için uğraşan,
Ne yapsam da hakkını ödeyemem annem.

Ağzımla kuş tutsam da yinede ödenmez,
Bağdat gibi diyar, ana gibi yar olmaz,
Sana olan sevgi kelimelere sığmaz,
Ne yapsam da hakkını ödeyemem annem.

Dualarınla yalnız bırakmadın bizi,
Dertlerimize hep ortak ettin kendini,
Hakkını helal et, ver öpeyim elini,
Ne yapsam da hakkını ödeyemem annem...