Annem Şiiri - Mustafa Çavuşoğlu

Yedi kıtada sefa saltanat sürsem,
Yavrum deyişine değermi annem,
Cihanı alemi avucuna koyabilsem,
İçten bakışını karşılarmı annem.

İncilerden saraylar inşa etsem,
Yollarına zümrüt, yakut sersem,
Dağları yıkıp önünde düz eylesem,
Karnındaki bir anı ödermi annem.

Dizlerinde uyurum tekrar doğarım,
Aşa ne gerek mis kokunla doyarım,
Bir lahza yokluğunu hasret sayarım,
Sensiz canın tuzu olurmu annem.

Var oluşun umut verir geleceğime,
Huzur dolar yüreğime gönlüme,
Canıma can katan tatlı gülüşlerine,
Kurban olsam yetermi hiç, annem.

Seherde ışığım, yolumda rehberimsin,
Yaşamak için gayem tek emelimsin,
Kullar arasında biricik sevdiğimsin,
Senden âlâ canan olurmu annem.

Cennet gözlerinden yaş değil aşk süzülür,
Sözlerinden tane tane sevda dökülür,
Evlat deyince yüreğin yerinden sökülür,
Kainatta bir eşin daha varmıdır annem.

Gonca güller nazar eder eşsiz endamına,
Topraklar sarhoş olur her ayak bastığında,
Melekler gıbta ile bakar gökteki sancagına,
Senin makamına paha biçilirmi annem.