. Annem...

Yine özlemlerim çıktı zirveye
Hasretin yüzümü yaktı be annem
Her sene yaklaştım seni görmeye
Aklımdan geçenler aktı be annem…

Zor imiş ayrılmak bir gün görmeden
Diktiğin gülleri bir bir dermeden
Ağzıma girdi de dertten kerpeten
Sağlam dişlerimi söktü be annem…

Kaybolan her günü sayarken kader
Sanırdım hayatım olacak heder
Ömrümden her günü sildi bu keder
Gelecek günleri yaktı be annem…

Gittiğim her yere taşıdım ama
Yırtılan hayalim tutmadı yama
Bağrıma saplandı hasretten kama
Beni anlayacak yoktu be annem…

Sabrımı ölçmekten caymadı şeytan
Çelmedik fikrimi koymadı şeytan
Beni kandırmaya doymadı şeytan
Günah ummanına döktü be annem…

Sanırdım güçlüyüm sırtlar dünyayı
Savurur atardım yıldızı ayı
Kendimi sanırken âleme dayı
Bir fiske belimi büktü be annem…

Gün geldi ağladım ağladığıma
Boş yere benliği dağladığıma
Pişmanken urganı yağladığıma
Ellerim boynuma taktı be annem…

Attığın temele kazmayı vurdum
Ömürden her taşı maziye sordum
Şimdi artık bende kocamış kurdum
Aklım benliğimden bıktı be annem…

Dik durdum yürürken bükmedim boyun
Felek her anıma mıhlarken oyun
Gözlerimden çıktı mide öz suyum
İçerim dışıma çıktı be annem…

Öğrettiğin sevgi güç verdi bana
Vefayı katlettim insandan yana
Hayat neden zordur seven insana
Hayalim ömürden sekti be annem…

İçimde kurduğum koskoca dünya
Boynuma günahtan geçirdi künye
Bahtımı patlattı kadersiz fünye
Ömrümü içine çekti be annem…

Kemiğe dokundu ucu bıçağın
Takipçisi oldum ömrü kaçağın
Bahtımı bürüyüp örten saçağın
Her teli ömrümü sıktı be annem…

Sıktı beni hayat sürüp giderken
Sonlanmadı yaşam yüze gülerken
Felek kalleş çıktı güreş ederken
Dünyamı başıma yıktı be annem…

22.06.2012
Necati ŞİMŞEK
Ankara