Annem Şiiri - Muhammed Göçmen

Gözlerim buğulanır çok kez.
Gözlerim dalar da bakarım son kez.
Bir sen helâldin annem,
Ellerim tutmaz sev beni.

Karnında severdin sen beni,
Niye sustun ya niye benden,
Söylemezsin ebedi tatlı sözlerini.

Rüyalarda tek gördüğündüm hani,
Şimdi rüyalarda göreyim mi seni?
Niye gittin ya niye benden,
Beyazlara bulandın ısıttın bedenini.

Ellerimi tutanım gönlüme doğanım,
Bu nasıl ayrılıktır haykıramadım.
Gidişin gün be gün,
Hayalin gün be gün üşütür.

Nice sevdiğimdin ki,
Varlığın güldürür yokluğun öldürür.
Bir bedduan küle dönüktür,
Duan dermana bürünür.

Bir sen çektin her türlü yükü.
Bir sen annem yüreğimin kökü.
Bu ne acele annem,
Uyutmadın son gece can özünü.

Başımı okşar da söylerdin sevgini,
Niye yoksun ya niye bende,
Bırakmadın ruhunu, bedenini.
Bir yudum su bildim ben seni,
Sense gözlerimde görünmezsin gittin gideli.

Annem toprağı ben gibi sevdin mi?
Kokulunla bir can filizlendi mi?
Bense toprağa yakıştıramadım seni.
Ellerim küreğimde dağla beni...

Anne gittin kara toprağa,
Günden güne dert süzülür.
Cennetim dilimde surelenir,
Yolunda bir başım helâldir.

Dünya sensiz boş görünür.
Bu nasıl yokluktur ki,
Tepkilerim ile duygularım örtüşür.
Bütün aşklar bir tek sana,
Bir tek sana can söktürür!

Sen yükselirsin beyazlarla bulutlara,
Ben sana el uzatırım al beni yanına...