Aylarca vücudunda taşıdın.
Ve yetmedi dağlardan aşırdın.
Çocukken hep benimle oynardın.
En çok seni seviyorum anne...
Doğduğumda zorlukla tanıştın.
Buna daha sonradan alıştın.
Büyütebilmek için çalıştın
En çok seni seviyorum anne...
Ben kocaman adam oldum şimdi.
Sevgin, iyliğin içimdeydi.
Şefkatin, sabrın asla bitmedi.
En çok seni seviyorum anne...
Göçtüm çok uzaklara mecburen,
Seni hep içinde yaşatan ben,
Döndüm sadece sana yeniden.
En çok seni seviyorum anne...
Kader, mecburdu seni almaya,
Beni sensiz bırakmaya.
Dayanamam annesiz kalmaya.
En çok seni seviyorum anne...
Kayıt Tarihi : 6.7.2012 10:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tuğşah Bilge](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/07/06/annem-1049.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!