Annem Şiiri - Adem Şeker

karanlığa bürünen geceler
çare sanıyorsan aldanırsın
senin korkularını gizlemeye
karanlığın en zifirisinde
şimşekler gök gürültülerine karışırken
yüreğinden yıldırımlar düşer
hayalle gerçeğin kabusla rüyanın
birbirini kovalamasını yaşıyorsan
bil ki yapayalnız kalmışsın
sana kol kanat gerecek
seni sımsıkı sarıp korkularını
kendi korkularının içinde hapsedecek
bir anne ararsın ama bulamazsın
geç kalınmış bir kucağın omuzun
artık yerinde bir soğuk taş kalmıştır
kokusuna hasret kalırsın
dünyanın tüm güzelliklerini de toplasalar
etmez ki bir yüreğin çırpınışındaki tatlılık
sana evladım diyerek saçını okşuyorsa
bırak dağınık kalsın saçların
dağıtsan da kendini çevreni
bilmezsin arkandan seni çekip çevireni
değersiz hayatın içinde en değerlisi
senin değerini bilemedim canım annem