Annem Şiiri - Yücel Başyiğit

Dünyaya,gözümü açtığımda,
İlk gördüğüm, gülen insan,
Beni sütüyle besleyen,
Giymeyip, giydiren,
Yemeyip, yediren,
İçmeyip, içiren,
Hayatımı borçlandığım,
Üzerimde büyük hakkı olan,
Hep arkamdan koşturan,
Canım annem,
Seni ne kadar çok sevsem,
Yerlere koymayıpta,
Başımın üstünde gezdirsem,
Hakkını ödemek istesem ödeyemem,
Senin bana yaptıklarının yanında,
Benim yaptıklarım hiç kalır,
Canım annem,
Hatırlıyormusun seni dinlemediğimi,
Saygısızlık ettiğimi,
Sen iyiliğimi düşünürken,
Benim seni kırarak,yanlış anladığımı,
Bununla kalmayıp, seni azarladığımı,
Ama şimdi pişmanım diyorum,
Ama genç de,ama arkadaş kurbanıyım de,
Benim zavallı halime,
Ve sen bana affettim diyorsun,
Demekki anneler, babalar hep affediyor,
Şimdi benimde çocuklarım var,
Bende onlara kıyamıyorum,
Evlat sevgisini, iyiyi, doğruyu,
Çocuk kıymetini anladım şimdi.