Anneli Rüya Şiiri - İsa Gürbüz

Uzak diyarda hayalinleyim anne
Ocak başına oturmuş yemek pişiriyorsun
Tencere tıkırtıyor, bulut bulut nem çöküyor
Gözlerimin içine bakıyorsun

Otururken sofrada, ben kucağında
Üzerine çorba döküyorum, sen gülüyorsun
Dudaklarımdan bir ‘baba’ çıkıyor
Beni göğsüne bastırıp, usulca ‘sus’ diyorsun

Omzunda heybe tarlaya gidiyorsun
Alnında çiğ taneleri, saçlarının uçu ıslak
Ellerin toprak, ayakların tezek kokuyor
Saçlarımı okşuyorsun

Güneş bastırıyor, gölgeye kaçıyorsun
Yanıbaşında semaver kaynıyor, sen dalıp gidiyorsun
‘Yapma, ağlama anne, gurbetteyim’ diyorum
‘Baban da evlet, baban da’ diyorsun

Bir an uyanıp ‘alo’ diyorum
Sesin titrek ‘yavrum’ diyorsun
‘Ana nasılsın, bağ bahçe nasıl, yorgun musun? ’ diyorum
‘Derslerine iyi çalış evlat, iyi çalış’ diyorsun

Uzanıp yine hayale dalıyorum
Sen yanıbaşıma oturmuş kazak örüyorsun
‘Anne, bırak artık yoruldun, dinlen’ diyorum
‘Kış geliyor oğlum üşürsün’ diyorsun

Kapı acele acele çalıyor, sen kalkıp gidiyorsun
‘Kim geldi anne, kim o? ’ diyorum
Sesinde bir çocuk çığlığı
‘Baban geldi oğlum, baban’ diyorsun

Elinde bavulla babam içeri giriyor
Gönlünde özlem, gözlerinde nem
Kucaklayıp beni, gözlerimi, saçlarımı öpüyor
Anne, sen mutluluktan ağlıyorsun

Çılgın bir gök gürültüsüyle uyanıyorum
Çay bardağı kucağıma devrilmiş, kapı açık, mesaj yarım
Elimde kurumuş bir gül, ucu yırtık eski bir resim
Ve defterimin herhangi bir sayfasına şöyle yazmışım
Ana seni çok seviyorum
İSA GÜRBÜZ