Annelerin En Yücesine Şiiri - Sema Öztabak

Seni biz sardık beyazlara
Gönderdik kuytu karanlıklara
Hakkını helal et canım Annem
Yerin belki karanlıkta
Ama ruhun apaydınlıkta
Yerin cennet pür-nûr Annem

Seni biz sardık beyazlara;
Yükledik sekiz çocuğun yükünü
On torunun yükünü
Yükledik en küçük çocuk:Kocanı
Kırkbeşyıl boyunca taşıdın
Yükledik konuyu komşuyu balya balya
İneği, tavuğu, çakalı, sansarı
Denizdeki sandalı, aleti-edevatı,
Serenderde elmayı, patatesi, soğanı,
Bahçedeki dikeni, çayları, otları
Yılmadın taşıdın.
Elimiz kesildi sana koştuk, merhem oldun
Gönlümüz yandı sana koştuk sarıldın avuttun
Anamız ağladı sana ağladık
Gizli gizli ağladın.
'Okuyun yavrularım' dedin okuttun
Küçücük ikizlerini istikballeri için
Yatılı okula verdin
Yıllar boyu yana yana özledin
Çocuklarım yokluk çekmesin, üzülmesin
Yorulmasın, dersini çalışsın dedin
Sen çalıştın, sen didindin.

Ağlayan bebeğinin ekmek parasını elinden aldılar
Kahvede harçlık yaptılar
'Büyüğümdür, saygılıyım' dedin
Kan ağladın yıllar boyu
Kimseye belli bile etmedin.

Çocuklarını büyüttün, okuttun 'adam' ettin
Saygıyı, sevgiyi, görgüyü öğrettin
Hepsini iş-güç sahibi ettin,
Kimini evlendirdin
Kimini gurbete yolladın hasret çektin
Özgürce ayakta durabilmelerini sağladın
Çocukların için ömrün yettiğince uğraştın
Analık görevini en yücesiyle yaptın.

'Evlatlarımdan razıyım, iyi olsunlar uzakta olsunlar' dedin.
'Yoruldum yalnız başıma dinleneceğim,
Artık al beni Allah'ım' mı dedin?
O kalp ağrısına bir hafta nasılda göğüs gerdin?
Çocuklarını toplayıp etrafına acını mı dindirdin?
Son gece helalleşip kocanla 'artık elveda' mı dedin?
Daha sana doyamadan bizi niye terkettin..?

Dünyanın en büyük mutluluğuydun Annem
Son Haziran'da seninle birlikte uyumak
Sabahın ilk ışıklarıyla kalkarak işe koyulmak
Sana yardım etmeye çabalamak,
Sürekli yanında olmak, dokunmak
Seni sevmek, sarılmak, ipek yanağından öpmek
Asla hissedemeyeceğim bir hazdı Annem.

Tam rahat ettirebilecekken fani dünyada...
Seni biz mi sardık beyazlara
Allah mı aldı Annem?
İstemezdik asla yatmanı karanlıkta
Allah da istemedi aldı O nûrlu mekâna
Yerin cennet biliyorum
Huzur içinde yat Annem.

Ağustos 1992