Annelerin ciğerleri gibi.

tüm gaddarlığıyla sinsice hüküm sürüyor devran
yozluğun kanlı mı kanlı pençelerinde
atimize prangaları takılıyor hiç aldırmadan
has değerlerimize yaşam hakkı da kalmadı
muvazenesiz gibi
üstümüzü başımızı da paralar art niyetli kavram

yürekte pişmanlık dokulu ağır bir çırpınış huzmesi
yeri göğü sallarken nankörlüğün pençesi
kulaklarımda canhıraş çığlıklar
tüm caniliklere baka kalıyor insanlıktan yoksun alıklar

hangi günahımız bu kadar ağır suç işledi ki
hangi yobaz nefis kötülüğün nefesini üfürdü ki
iyi bir kader hiç çıkmaz oldu yüzyıldır karşımıza
biz sağalttıkça
iblisler zorla kangren biçiyor yaralarımıza

kokusunu alır gibiyim yangına düşmüş çocukların
annelerin ciğerleri gibi
çaresizliğin pençelerinde boyluyorlar dibi

bu hayat ortamının illa ölüm mü olmalı ölçekleri
ve tercihimidir kan kusmak ki söküyorlar yürekleri
bir nebze de olsa eller çekilse ya sabilerin üzerinden
her namert kurgu aslında iki tarafa da zarar
illa ki de çıkarlar her anında kan deryasına mı yarar

haçlının ezelden beri gelir bu kin ve nefreti
demek ki aslı astarı da aksak
hep kesip biçmeyi de marifet saymazlar mı çok yazık

bir ayağımızda zalimce pranga takılı her an
her tarafta da ölüm kokuyor elan

imanın gösterdiği işaret belli
zaman ise bu zamana işaretli
üstümüze kafir toprağı düşmeden
bu zaman İslam sancağının gökte dalgalanacağı zaman...

(17.09.2018) AZAP