Anneler ve Babalar Günü...

Bayram gelmiş kime gelmiş...
Gelen gelmiş,
Giden gitmiş...
Bir ömür böyle bitmiş!
Sen saymışken sayılmıyorsan,
Sen sevmişken sevilmiyorsan,
Sen gitmişken gelen yoksa...
Ne yaptığını bilen yoksa!
Bayram gelmiş nere gelmiş?
Sadece bilen bilmiş...

Anneler günü...
Dünyayı sarmış ünü...
Olmazsa bir insanın bugünü dünü...
Unutmuşsa gördüğünü,
Bilmiyorsa yaşadığını öldüğünü,
Neye yarar bir gün saysa...
Ana şefkati bitmedikçe,
Bir gün gelip yitmedikçe...
İnsan her zaman yavru gibi,
Her yaşta koşup varmalı yanına...
Yoksa elin gavru gibi...
Bir güne sığdırmalı bu sevgiyi!

Ya! Babalar günü...
Baba baba gibi olsa,
Ya da iskele babası...
Ne fark eder...
Var ise bir sevgi,
Nasıl olsa bir yol bulur gider...
Yok ise bir evladın...
Hele de var iken yoksa,
Gül de olsa daha çabuk fark edilir...
İster buram buram isterse azıcık koksa...
Kokmayan gül neye yarar?

İster analar günü, ister babalar!
İçinde sevgisi olan çabalar...
Yoksa insanlar ağlarken bu günlerde,
Bağıra bağıra güler kargalar...

Sevginin günü mü olur?
Bu günün her zaman dünü mü olur?
Sevgi bitmişse eğer,
İster anneler isterse babalar,
Ümitsiz bekler boşa çabalar!

Ankara. 13. Haziran.2003