Varını yoğunu cepheye salan,
Hasretin bağrında evlatsız kalan,
Yarı aç yarı yok uykuya dalan,
Yürekler varmıştı cephe gerisi.
Eli silah tutan gitmiş askere,
Karanlıkmış çoklarına teskere,
Kına ile evladını askere,
Gönderen varmıştı cephe gerisi.
Tipi fırtınada mermi taşıyan,
Yokluklara rağmen yiğit yaşayan,
Vatan için dertlerini boşayan,
Analar varmıştı cephe gerisi.
Mezarları elleriyle kazımış,
Omuzunda cenazeler taşımış,
Hayatı yüreğinden tanımış,
Anneler varmıştı cephe gerisi.
Ekmeğini askeriyle bölüşen,
Evlat deyip hasret ile görüşen,
Resmi ile ağlayıpta gülüşen,
Kadınlar varmıştı cephe gerisi.
Narin eller ile hasat kaldıran,
Düşmanları bakışıyla yıldıran,
Kazma kürek onlar ile çarpışan,
Yürekler varmıştı cephe gerisi.
Cephaneyi sinesinde saklayan,
Islanmasın diye her an yoklayan,
Yüreğini vatan için şoklayan,
Analar varmıştı cephe gerisi.
Vatanı evlat'tan üstün sayarak,
Resminde hergün onu koklayarak,
Her bir Mehmed'i evlatları sayarak,
Yaşayan varmıştı cephe gerisi.
Kayıt Tarihi : 30.4.2009 01:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Mustafa EROL
YAZAN ELLERİNİZ DERT YÜREĞİNİZ KEDER GÖRMESİN..
Tam puanımla sayfamdasınız..
Sayglar sunarım.
Yokluklara rağmen yiğit yaşayan,
Vatan için dertlerini boşayan,
Analar varmıştı cephe gerisi.
Çok güzeldi. Kadınlarımız heryerde savaşta, evde, işte, onların hakkı ödenmez. Yüreğinize, kaleminize sağlık. Sevgiyle...
TÜM YORUMLAR (19)