Anneler Kalarak Gider Şiiri - Sevgi Gül ...

Ne gidiyorum diye ağlayan gözlerin,
Ne gözyaşlarını silen ellerin kaldı.
İçimde kırık bir kıyı kaldı.
O çok sevdiğin yol kenarı yerli yerinde.
Hayalin hep o taşın üstünde oturuyor.
İçime yokluğun oturuyor.
Gölgen ceviz ağacımızın altında gezintide.
Bahçenin kenarındaki naneler,
En çok ellerini sevmişler.
Fasulyelerin erkenden sararıp soldu.
Çünkü yokluğun onları da vurdu.
Lambaları yanmıyor evinin.
İçime sensizlik söndü.
Bahçenin penceredeki çiçeğiydin,
Baki bir yokluk açtın.
Eşarplarımın arasındaki yazman jelatinin içinde.
Taze kaldı,kokun ve acın.
Gözlerimi sallıyorum sana buradan.
Saçlarımı okşayan meltemine,
İstanbul kokulu avuç avuç dua koydum.
Yüreğimi sıvazlayan annem!
Hoşça yat...