Anneler Günü Şiiri - Kazım Beysülen

Ana’m
Başımın tacı.
Derdimin ilacı.
Bugünün adına
“Anneler Günü” diyorlar.
Biliyorum
sen “aldatmaca bunlar yavrum”
diyeceksin,
Biliyorum güzel anam
biliyorum.
Analar
sadece bir gündemi anılmalı?
Bu bir oyun.
Analık ve ana hakkı üstüne
çirkin bir oyun.
Bu oyun
analarını anmak istemeyen
bir takım (tüccar) hallederiz (!)
kafalıların oyunu olmalı.
Senin deyiminle
“Gavurun icadı”
Bütün hepsi
biraz daha satış,
Biraz daha
para için.

Böyle bir günde,
sana gelemem.
Bilirim gelsem de
kızardın bana.
“Allah’ın günleri torbaya mı girdi.”
derdin.
Elbette ana,
Allah’ın günleri torbaya girmedi.

Ama Anacığım ben takıldım
günün adına.
Gene de gelmek isterdim
sana.
şimdi uzaktasın gelemem.
Özledim seni,
özlemimi anlatamam.

Vadem dolmadı,
günümü bilemem!
Lakin,
bir gün binersem dört kolluya,
Sevenlerimde dolarsa
– Beni uğurlamak için –
bulunduğum avluya.
Sardıklarında bir parça aklibas’a
gelebilirsem ayağının dibine.
Söz anacığım o zaman
senden ayrılıp gitmeyeceğim
hiç bir yere.
İşte o zaman
benim her günüm
“Anneler Günüm” olacak…