Ne zor günler yaşadık anne.Ne kadar çaresiz yaılnız ve kimsesizdik senle.Ne acı günler yaşadık anne soğuk kış gecelerinin ayazında,ellerimiz kenetlenmişken kendi sıcaklığında, donduk,yereyıkıldık paramparça olduk,tuzla buz gibi dağıldık..Ne kadar çok ağlamıştık yalnızlığımıza kimsesizliğimize,ne kadar büyümüştü yürek yaramız.Gözlermiz hep uzaklardan gelecek bir merhabada iken o bahar sabahı esen o zalim rüzgar ayırdı bizi ve her birimiz ayrı,ayrı birer yaprak gibi savrulduk ayıri ayrı diyarlara ve dağların ardında kaybolup unutulduk. Bu gün de o günkü kadar yalnızım anne ve kimsesiz.Bu günde o günkü kadar yaralıyım anne ve dermansız. derdim.Hala gözüm yollarda,ve bir ses bekliyor kulaklarım veya kapımı çalacak bir el. Anlıyorum seni anne,o çırpınışlarını,o uykusuz gecelerini ve o göz yaşlarının sebebini şimdi anlıyorum geç kaldım ne olur,ne olur beni bağışla,affet bu hayırsız evladını,bu cehennem ateşlerine yanan evladını bağışla.Senden sonrada huzur bulamayan bu yaralı yüreğimi ancak sen anlarsın,ancak sen anlarsın anne..Bugün anneler günü sen den uzaktayım ama sen hep yüreğimdesin,her seherde tüm canlılarla birlikte yalvarıyorum ALLAH' a seni ve babamı en güzel yerlerde saklasın ve geldiğimde bana göstersin diye.Ruhunuz şadolsun mekanınız cennet olsun anne. Bu gün anneler günü, anneler günün kutlu olsun anne
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla