Güneşin soğukla insanı paylaşamadığı günlerde
Bir köye düştüm kızıl bir yaprak gibi.
Çoğunluk babaanneler, anneanneler, dedeler
Dününe bugününe yarınına bekçiler.
Köylüler anamalcı düzende
Birer dişli İstanbul, Almanya gurbette.
Cevizler kestaneler çoktan toplanmış
Birkaç kış armudu ağaçlarda
Birkaç elma yapraksız dallarda
Bir de güzün en güzeli töngeller.
Bu yaşlı, vakur, saygıdeğer köyde
Çıkışta iki katlı betonarme evin önünde
Dalgın, düşünceli, hüzünlü
Yaşlı, vakur, elleri öpülesi
Annelerin babaların torunların annesi
Bir abide bekliyordu heykeli dikilesi
Bartın 17/11/2012 Fahrettin Yılmaz
Halil KökeçliKayıt Tarihi : 29.11.2021 20:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bartın'a bağlı bir köye 2/B görevi için gittiğimde köyden dönerken çıkıştaki evin önünde gördüğün teyzeden etkilenip yazılmıştı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!