Anneler Şiiri - İsa Yılmaz

feri yok gecenin
gün gibi ortada hayalin
ah yine de
katrandan gömlekler biçilmiş yalnızlığıma
sessizlik büyür avuçlarımda
sonra konuşur yüreğim
saatlerce anlatır da anlatır
aşk insanın kendisiyle konuşma sanatıdır
o çoktan gitmiştir
isa kendiyle konuşur
annesinin dizinde uyuyormuş gibi
gözleri kapalı
ama kalbi annesinin kalbinde
can gibi atmaktadır
anneler sevilecek tek kadındır...

04.02.13