Anneciğim II Şiiri - Abdullah Demirel

Ne zaman düşünsem annem,
Aklıma o günler gelir,
Aşılmaz zorluklarla dolu.
Çileler çekilesi değildir.
Sen babamı yitirmişsin erkenden,
Ben seni zamansız kaybetmişim.
Yedi çocukla kala kalmışsın tek başına
Bu acımasız, yalan dünyada.

Yok elimizde servet, para
Var olan sevgimiz sefaletimizdi.
Her gün çıktığın bu çetin savaşta,
Dualarla ve yorgunlukla,
Eksilmedi gözlerinde umut ışığı,
Kalmadın hiç yarı yolda.

Meydan okudun güçlüklere,
Sevginle, gayretinle büyüttün bizleri,
Nelerden vazgeçtin bizim için anneciğim.
Andıkça sızlıyor yüreğim,
Anılar kaplıyor düşlerimi.
Sen bizim tek dayanağımız,
Koruyanımızdın anneciğim.

Sensiz geçen günler zor,
Özlem dolu anılarla dolusun.
Şimdi melekler arasındasın biliyorum
Bizleri gözlüyorsun.
Baş tacımızsın hiç solmayan sevginle,
Kalplerimizde yaşıyor,
Ölmüyor, ölmüyorsun.
Abdullah Demirel 12 Mayıs 2024