Anneciğim Şiiri - Mükerrem Özışık

Sende gördüm ben şevkati
Sen öğrettin merhameti
Dünyanın en kutsal şeyi
Benim güzel anneciğim

Senle kurdum heceleri
Seni gördüm geceleri
Kalpte sevgi çiçekleri
Senle açtı anneciğim

Ocağımda ne huzur
Ne gözlerimde uyku
Sessiz bir telaş annem
Belki bir garip korku

İçimdeki bu özlem
Beni heran üzüyor
Sen yokmusunki annem
Olmayınca olmuyor

Bu can seninle mutlu
Sensiz düşen bir yaprak
Ben nasılım düşünme
Sen kendine iyi bak

Kelimeler çok sade
Cümleler yalın kalır
Büyümüş olsam bile
Bebeğim diye çağır

Ah o gözlerin varya
Çakmak çakmak solmasın
Bana olsun ne varsa
Sana birşey olmasın

Senin yanan şu için
Benim içim değilmi
Duyduğum endişeler
Senin için değilmi

Sana olan sevgimi
Kimselere veremem
Ben ne yapsamda annem
Hakkını ödeyemem

Hep kederli duygular
Benim gönlüme essin
Sen Rabbimin lütfusun
Rahmetisin anneciğim