Anneciğim Şiiri - Evren Özcan

Hiçbir kadın taşımıyor artık yüreğinin niceliğini
Varsa yoksa boyunda gerdan beşi bir yerde belinin inceliği...
...ve artık yok bende koynundaki o bebeğin masumiyeti.

Günahlar biriktirdim
Kalbini kırmaktı en pahalısı.
Gönlümdekini dilimde yaşamaktı gafletim
Oysa kendimden başka kimseye şikayet etmedim.
Her yüzü sen zannettim.

Sen beni dağda terörist olayım diye mi doğurdun,
Ruhumu satıp fahişe olayım diye mi?
Cennet senden geçerdi
Ben cennete küfrettim.

Bilmiyorum ne haldeyim
Hakkını helal et anneciğim.

Çakı gibi asker olsaydım,
Kapı gibi adam olsaydım,
Seni sırtıma alıp da taşısaydım.
Gözlerindeki yaşı,gururdan akıtsaydım.

Çok günah işledim
Beni affet anneciğim.

Riyakarlık ettim,
Şerefsizlik ettim,
Ben insanlara dürüstlük ettim,
Onlar beni namussuz etti.
Ben de sana namussuzluk ettim.

Bilmiyorum var mı yatacak yerim
Hakkını helal et anneciğim.

Senin gibi kadın bulunur mu,
Kaldı mı artık analardan başka gerçek yüz,
Katıksız yürek,katıksız tırnak,kanayan yara...
Kocandan dayak yedin sustun,
Bir lokmayı 10'a böldün.
Ben ise sana yalan söyledim,
Her yalanımda içten içe öldüm.

Şimdi ne yaparım,
Bilemiyorum.
Dinime küfrettim,
Fahişenin biriyle günümü gün ettim,
Ot içtim,esrar çektim,
Kumar oynadım,rüşvet yedim.
Seni sattım,babamı sattım,kardeşimi sattım,
Vatanımı sattım.

Sen beni geri alabilecek misin ana!
Kabul edecek misin yavrunu,
Öpecek misin alnından?

Ben bin defa öldüm ana,
Oku bin fatiha anneciğim.

İnsanlar ne kadar iğrenç olmuşlar,
İyi akşamlar dersin bön bön bakar,
Sevdiğini söylersin ağzına yapar,
Haram para yiyene tapar,
Birbirini vurur,kaş-göz yarar,
Bir dünya ki akıllara zarar.

Ben de dünyaya uydum,
Beni azad et anneciğim.

Ahımı alanlara yeter bir gücüm,
Nefes alamazlar,yaralı yüzüm,
Öyle bir şarap ki kanlı üzüm,
Kan akar kanar durur iki gözüm.

Ben suları kirlettim,
Beni yıka anneciğim.

Neydi ki kardeşime tokat vuruşum,
Neydi ki ihtilaller yapışım,
Neydi ki ekmeği karneyle satışım,
Neydi ki soyları kırışım.

Ben tozu dumana kattım,
Bana ninni söyle anneciğim.

Aşık oldum,aşk oldum,
Yüreğimi ortaya koydum,
Adam gibi sevip kul köle oldum,
Aldatmadım,yine de kötü oldum.

Bu insanlara yaranamazsın anneciğim,
Ya kendini satacaksın,ya anasını satacaksın.

Beni bağışlaması bol Yüce Rabbim'e,
Güzel söyle anneciğim.

Kitaplar okudum,
Filmler izledim,
İnsanlar gördüm,
Örümcek oldum ağlar ördüm,
Ben kutsalı korudum,yobaz oldum,
Vatanımı sevdim ülkücü oldum,
Memleketimi sevdim aşiret oldum,
Nazım Hikmet okudum komünist oldum,
İşçinin hakkını korudum sosyalist oldum,
Eşitliği sevdim demokrat oldum.

İnsanlar beni giydirdiler anneciğim,
Oysa ben kıyafetlerimi hep kendim seçtim.

Marka giydim tikky oldum,
Bol giydim concon oldum,
Beyaz çorap giydim kro oldum,
Eşarp taktım gerici oldum,
Başımı açtım orospu oldum,
Mini etek giydim,
Bacak aramı resimlediler,
Uzun etek giydim kalçamı resimlediler.
Her gece başkalarıyla seviştiler,
Hergün birini istediler.
Tek birini sevdim,şımardı,
Gurur yaptı,
Yazık ki kalbim dedim ona,
Kalbimin adını bile o koydum.
Çıkarıp da kalbimi atamayacağıma,
Kanserle yaşamayı öğrendim.

Söyle daha ben ne yapayım,
Anneciğim.

Eğer insan insanlığından ağlıyorsa,güçsüzlük müdür?
Eğer insan zorluklardan,olumsuzluklardan isyan ediyorsa, pısırıklık mıdır?
Eğer insan adam gibi seviyorsa,bu mudur dünyanın adaleti? !

Anneciğim,
Söyle bana,
Daha ne yapayım bu insanlara.

Dışarı çıkmaya utanıyorum,
Maskeler geliyor karşımdan,
Bana diyorlar ki beni becer, kölen olayım!

Anne bu insanlar ağzımı,terbiyemi bozdular,
En nefret ettiğim şeyleri yaptırdılar,
Ben de cinayet işledim.

Kafeletim,gözüm,gönlüm,merhametim...
Farklıydım,bundaydı kerametim.
Hep yazdı mevsimim,sonbahar sandı yaprak dediğin,
Sevdim,sevdim,sevdim,
İyi mi ettim kötü mü bilemedim.

Sen bana yol göster
Anneciğim.