Anneciğim Şiiri - Ferdi Küçük

Yağmur yağar ismini yazardım buğulana camlara
Ellerim ıslanıyor sarsana sarsana anneciğim
Bir burukluk çöküyor seni beklediğim akşamlara
Derdin ne diye sorsana sorsana anneciğim

Sihirli ellerin olsa yeniden yazsan kaderimi
Sanki Azrail çoktan ödemiş benim bedelimi
Bana mutluluğu unutturan hasreti kederimi
Alnının ortasından vursana vursana anneciğim

Uçuruma gelince uzat bana kırılmaz dalları
Uzat yine ben ağlarken dallarındaki o gülleri
Önüme çıkacak inişli çıkışlı zorlu yolları
Benim için sen ayırsana ayırsana anneciğim

Umudumu kestim ben uçurumdaki kırık dallardan
İsmini sakladım bu güne dek elden kötü dillerden
Bak bekliyorum çık da gel artık uzak olan yollardan
Feleğin zincirini kırsana kırsana anneciğim

Bak hiç kızgın değilim sana, gelince bitecek acım
Sensiz olmuyor anne her gün bir başka yanıyor içim
Hadi gel artık gözlerim yolda anla sana muhtacım
Bitmez sevgini bana versene versene anneciğim

Anasın biliyorum bensiz yüreğin mutlu olamaz
Elalem bu yaranın verdiği acıları bilemez
Hiç gülmedi şu mahzun yüzüm sensiz bir daha gülemez
İkimizin yerine gülsene gülsene anneciğim

Bir damla gözyaşın ölümdür garip kalbim için
Yanında ömür geçirmektir güzel seçimim
Bak yanındayım ağlama artık benim için
Dokunamam silsene silsene anneciğim

Biliyorum bunca sene hep üzdüm acı verdim sana
Ama anasın affeder yine gülümsersin yavruna
Bunca yalnızlık yeter kederden hasretten uzak bana
Ufak mutlu bir dünya kursana kursana anneciğim