Anneciğim Şiiri - Salih Özalaşan

Sen dokuz ay karnında barındığım
Senelerce sütüyle beslendiğim
Üşüdüğümde göğsüne yaslandığım
Korktuğumda eteğine sığındığım
Geceleri uykularını böldüğüm
Naz edip çoğu kez üzdüğüm
Kollarında ağladığım güldüğüm
Bana canından can veren anneciğim

Sen cennete uzanan kapım
Kimlere geçer ki sen gibi nazım
Dil ucumda dua, göz üzerimde kaşım
Derdime dermanım sıkışsa başım
Bedenimin hamuru, toprağım taşım
Silenim; aksa gözümden bir damla yaşım
Üzülsem yüreği titreyen, bakışları şaşkın
Bana kanından kan veren anneciğim

Sen kapında kulu olsam, hakkını ödeyemeyeceğim
Saltanatlar sunsalar dönüp bakmayacağım
Gönlüme sultanlar girse, yerini vermeyeceğim
Sütünün tadını ballarda bulamayacağım
Bir of deyişine kan ağlayacağım
Gülen gözlerinde cenneti bulacağım
Bir anlık mutluluğuna ömrümü adayacağım
Ayağın altında cenneti sunan anneciğim

Senin hakkını ben nasıl öderim
Kırdımsa gönlünü ben ne ederim?
Mümkün olsa dünyaya tekrar gelirim
Suçum varsa senden af dilerim
Sen hem sever hem affedersin
Sen annesin dünyalara bedelsin
Karşılık beklemez yavrularını hep seversin
Sevginin ta kendisi sevgili anneciğim

Uykularınımı bölmedim gecenin bir yerinde
Hastalandım sabahladın baş ucumda benimle
Sakındın gözünden pervane oldun peşimde
Benden şefkatini esirgemeyen anneciğim
Şimdi sen yaşlı bakıma muhtaç
Fayda etmiyor bu derde asla ilaç
Gözlerinde fer kalmadı ağardı saç
Kırış, kırış alnın yüreğin sevgiye muhtaç
Dertlerine derman olabilsem
Verebilsem sana bin kere gençliğimi
Kahrediyor üzgün görmek gözlerini
Yüreği cennet, güzel anneciğim

Y.tarihi 13+14-12-2003
Salih ÖZALAŞAN
(Bir dosta armağandır)