Anneciğim Şiiri - Ramazan Kağnıcı

Benden önce ruhum tanırdı seni
Bekletme! Ruhuma gel anneciğim
En güzel ninniyle uyutup beni
Yine kucağına al anneciğim

Yolunu gözlerdim, dayanıp cama
Seni görmezsem ben, olurum âmâ
Yokluğunda her gün girip rüyama
Her uykumda yanıma gel anneciğim

Getir, koca tasta yine aşımı
Sonra okşa lütfen, tekrar başımı
Hasretinden ağlayınca yaşımı
Nasırlı elinle sil anneciğim

Bakardım, tarlada elinde deste
Çalışırdın kalsan en son nefeste
Çığlıkların bile en güzel beste
Her sözün dilinde bal anneciğim

Bükülmez, seninle asla bileğim
Senin için çarpar benim yüreğim
Allah’ımdan artık şudur, dileğim
Seni sevdiğimi bil anneciğim

Uyurdum, başımı koyup dizinde
Sanki gül açardı, gülen yüzünde
Eşsiz bir çiçektin, bu yeryüzünde
Dikenler içinde gül anneciğim

Çiğilli der, gönlüm gelince dile
Bizim için çektin her zaman çile
Hayatta değil de, ölümde bile
Ruhunla yanımda kal anneciğim