Anne Şiiri - Ümit Turan 2

Ben kötülük yapamadım anne
Düşkünü hor görmedim durumunda
Yalancı gözler olmadım yağmurlara bakan
Bir çocuk ağladığında bende ağladım anne
Geceleri yıldız kaydığında gözlerim yaşardı
Avucumun içine bir hüzün saplandı anne
Ben duygusuz olamadım
Caddelerde görmezlikten gelemedim
Sokak çocuklarını
Yüzlerdeki sahte gülüşlere dokunamadım anne
Sevgimi verdim mum gibi eridim
Vefasız kalplere şefkat sundum
Değer bilmezlere sırrımı verdim anne
Hergün bir hançer vuruldu yüreğime
Hergün bir çocuk ağlatıldı sinemde
Bir beyaz kirletildi gözümde anne
Yine eskisi gibi dizine başımı koysam
Okşasan saçlarımı
bir öpücük kondursan alnıma
Yıllara meydan okuyan duruşunla
Şefkat sunsan nasırlı ellerinde
Ve sana seslense içimde ölmemiş son çocuk
Anne diye.