Anneciğim Şiiri - İsmail Detseli

ANNECİĞİM

Sen naçiz vücudumun bal’ısın
Paslı yüreğimin yağısın
Damarımın dolaşan kanısın
Evladının canısın cananısın Anneciğim

Yaşadığım ömrün varısın
Yeşeren dalımda kurusun
Beyin zekamın mimarısın
Sen yuvamızın gülüsün Anneciğim

Sen temmuz sıcağının kar’ısın
Çalışkansın çok carısın
Zemheri kışının nar’ısın
Benim himayecim koruyanımsın Anneciğim

Sen beynimin şuurusun
Üzerimde hakkın nurusun
Sana kötü söyleyen dil varsa kurusun
Sen bir hak yolcususun Anneciğim

Beni sırtında gezdirirsin
Göksünden süt emzirirsin
Ağlarken beni güldürüsün
Sen bu ömrümün varısın Anneciğim

Ekmeğim yemeğim elinle
Dilimi öğrendim dilinle
İlk seni ben bildiğimde
Hep yanımdaydın tatlı Anneciğim

Sen aç yattın ben ise tok
Gecelerde sana uyku yok
Annelerde merhamet çok
Hakkın hiç ödenmez senin Anneciğim

Senden aldım!
Kültürümü örf’mü
Sen öğrettin
Dinimi Türklüğümü
Yoluna feda ederim
Bütünnnn malımı mülkümü
Canımın parçasısın sen güzel Anneciğim.
5 Mayıs 2001 İsmail DETSELİ
EV