Anneciğim Şiiri - Zinnur Aldaş

Yaradana gözyaşlarıyla ıslanan dualar gönderip,
Evladım için canım feda olsun der anneciğim.
Bize alın teriyle yoğrulan mutluluklar yedirip,
Hayatın zehirle pişmiş aşını yer anneciğim.

Mutlu yarınlar biçtin bize anne yığın yığın,
Renk renk ümitler işledi ruhuma gönül tığın,
Bizleri büyütmek için damla damla akıttığın,
Misk-ü amber kokar alnında ki ter anneciğim.

İsmindi anne alfabeden öğrendiğim ilk hece,
Korktuğumda sığındım hep şefkatinde ki güce,
Hayalinle tatlı rüyalara daldığım her gece,
Ak saçlarını bir yorgan gibi üzerime ser anneciğim.

'Bir öf bile deme'diyor hazret-i Kur'an,
İnan ki olmaz bana senin kadar içten yanan,
Himmetine muhtacım anne her zaman,
Dualarınla bana kol kanat ger anneciğim.

Ölüm her bahar açar dağlarda deste deste,
Hazin bir türkü söyler dudaklarda beste beste,
Cennetin göz bebeklerinde yeşerdiği son nefeste,
Ruhunu ılık meltemlere ver anneciğim.

Ebediyyen arşın gölgesi altında kalıp,
Ruhunu tesnim kokan cennetlere salıp,
Nihayet cennetide ayaklar altına alıp,
Yüce Hakkın rızasına er anneciğim.