Anneciğim Şiiri - Mehmet Sevinç

Bana doğru yolu gösterirken sen…
Kızar söylenirdim, ben buyum anneciğim…
Yapma yavrucuğum gel böyle desen…
Derdim ne yapayım, bu huyum anneciğim…

Geç anladım sakınmakmış beni emelin…
Okşamak, koklamak, sevmek amelin…
Sonunda gördüm ki, sensin temelim…
Bakma kusuruma çok toyum anneciğim…

Artık ilerledi yaş, erdi kemale...
Varlığın başımda oldu bir hale…
Herkes çekildi, sana, kaldı ihale…
Sendendir benim, can suyum anneciğim…

Bir yaradan kutsal, birde sen kutsal…
Bir petekte olur, birde sende bal…
Sensin ulu çınar, ben onda bir dal…
Ne kadar uzasada boyum anneciğim…

Seninle yaşarım olurum abat…
Seninledir bana dünyada rahat…
Yokmuş şu dünyada senden başka tat…
Olur mu sana, hiç doyum anneciğim…