Anneciğim
O gülen yüzün beni mutlu eder
O üzgün yüziün beni mutsuz eder
Anneciğim
İçimden sana sımsıkı sarılıyordum ki bırakmıyorum
Ağlama gül biraz sevindir o yüzünü
Anneciğim
Kendini ezdirme bu acımasız hayatta
Acı dolu yüreğinde hep sevgi vardı
Anneciğim
Çocuklarını büyütme mücadelesi verdin
Çünkü çok önemliydi senin için çocukların
Anneciğim
Yeter artık ağlamayı bırak
Güzel yüzünü sevindir biraz ne olur
Çünkü bende mutlu olayım ANNECİĞİM.
Kayıt Tarihi : 2.1.2008 20:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!