Bahattin Tonbul - Anneciğim Şiiri - Anto ...

Şimdi resimler kaldı ardında.Kokun ve izin kıyafetlerinde.Suretin ya bir çerçevenin arkasında,yada kenarları büzülmüş bir kağıdın içine saklanmış,sıkışmış.Baktığımda o resimlere anlıyorum,ne kadar mutluymuşuz eski günlerde.Şu anda hayatımın beş günü boş.Çünkü seni sadece iki gün görebiliyorum.Eğer bu durumda bile bu kadar acı çekebiliyorsam,temelli göçsen bu dünyadan ne hale gelirim kim bilir? Onun için gitme anne.Orada sonsuza dek bile yatsan yeter bana.Senin tenine dokunayım,o güzel gözlerini bir iki saniyecik daha görebileyim yeter bana.Biliyorum,acımasızlık ediyorum ama sensiz bir dünya zaten cehennem bana.Ne fark eder ki ha yaşamışım ha ölmüşüm! Seni seviyorum anneciğim.Seni bekliyorum.Kalkıp bu yazdıklarımı okumanı bekliyorum.

11.12.2007
BahattinTonbul