Altı yaşındaydım,
Seni o sedyede son gördüğüm gün
Dilim tutuldu, paramparça oldum
Soramadım ''niye öldün? ''
Artık ellilerdeyim,
Ama hala olamadım tamamen bütün.
Hayat yolunda ilk darbeyi sen vurmuştun
Tek bebeğini yapayalnız bırakıp gittiğin gün.
Şimdi kucağıma kızlarımı alsamda,
Kollarımla tüm gençleri sarmaya çalışsamda,
Her anneler günü yaklaştığında burkulur durur içim.
Kaç yaşında olursam olayım, annesiz olunca,
Tüm öksüzler gibi bende bir hiçim.
08.05.2007 (17:20)
Canan MotorcuKayıt Tarihi : 23.9.2007 02:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Son anneler gününe birkaç gün kala, içim burkulunca geldi aklıma.
![Canan Motorcu](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/09/23/annecigim-131.jpg)
TÜM YORUMLAR (3)