Bugün de ölmedim anne,
Hala ayaktayım.
Yine bu karanlık şehirde
Ve yine yapayalnız.
Kitaplarım açık,
Elimde bir bardak çay,
Gözümde hiç eksik olmayan yaşlar.
Seni özledim anne,
Hem de çok.
Ama sen üzülme
Kaderimiz aynı belki de
Tanrı böyle istemiş olmalı.
Lütfen ağlama!
Bazen mutsuz olabilirim,
Duygusal ya da ağlamaklı
Ama güçlüyüm anne
Hem de senin kadar.
Herşeye rağmen
Yaşama çabamdan,
Yaşama nedenimden
Ve senden
Asla vazgeçmeyeceğim.
Senden çok uzaklarda olsam da
Kalbim seninle anne.
Evet, yanında değilim ama
Unutma ki,
Bu korkunç şehirde olmamın
Büyük bir amacı var.
Bu da senin sayende oldu anne.
Bak,
En sonunda başardık.
Yardımların için,
Çok teşekkür ederim.
Annem,
Sen üzülme!
Sesin hep kulağımda,
Sözlerin ise yüreğimde.
Biliyorum,
Ben hala senin küçük kızınım
Her zaman da öyle kalmak istiyorum.
Şunu da unutma anne,
Biz birbirimize kalanız.
Seni özledim anne,
Hem de çok.
Seni,
Evimi,
Yuvamı,
HEPİNİZİ! ....
(18 OCAK 2003 - DENİZLİ)
Kayıt Tarihi : 31.7.2007 23:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Üniversiteyi denizlide okuduğum yıllarda benim okumama en büyük desteği veren annem için yazdığım bir şiirdir.
![Hare Aki](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/07/31/annecigim-129.jpg)
selamlar yüreğinize...
saygılar kaleminize...
harika bir anlatımla geldiniz....
TÜM YORUMLAR (2)