Anneciğim Şiiri - Hasan Gencer

Anneciğim benim...! Canım annem
Kaybettiğim günden beri babamı
Anam oldun,babam oldun,kanat gerdin
Minnettarım sana bugünler için
Bak şimdi sana layık bir evladınım
Bir sevdaya gönül vermişim vatanım için
Hakkari-Şemdinli gibi ücra bir köşede
Göz açtırmıyorum üçbeş şerefsize,haine
Ben alıştım hergün mermilerle yaşamaya
Çok fazla aklına getiripte annem
Üzülme benim için
Üçbeş gün haber alamayınca
Aklına kötü şeyler getirme hemen
Bir dağdan öbür dağa operasyondayımdır
Vatanımı adım adım dolaşıyorumdur mutlaka
Bunu iyi bilesin annem
Siz iyi olduktan sonra
Her daim iyi olurum ben
Yaradanım var beni koruyan
Dualarınız var beni yaşatan
Ama anne
Hiç korkmuyorum biliyor musun?
Ne kahpe bir kurşundan
Ne de pusuda bekleyen bir mayından
Üçbeş kendini bilmez çapulcuya
Bırakacak değilim ya bu emaneti
Tek yüreğiz bölemezler böldürmeyiz
Vatanıyla bütünleşmiş bu milleti
Yakında izine geleceğim kısmetse
Fazla birşey sayılmaz ama
Bana yeterde artar bile onbeş gün
Doya doya sarılır dertleşiriz o zaman
Aklın bende kalmasın
Kalmasın diyorum ama biliyorum
Ana yüreğidir tabi söz geçer mi
Çıkarır mı hiç canından,kanından olanı
Aklından,fikrinden,gönlünden
Sen gönlünü ferah tut
Rahat uyu
Ellerinden öpüyorum