Annecigim Şiiri - Suleyman Komsul

Yuzune hasret kaldi gozlerim
Hergece ruyama gir annecigim
Farki yok bendeki sevincin dertten
Olumle sensizlik bir annecigim

Calinirsa kapin bir aksamustu
Bil ki yuregime hasretin dustu
Sanma cocuklugum sadece dustu
Mehtaba maziyi ser annecigim

Seni uzer miydim cocuklugumda?
Beni uyuturdun titreyen mumda
Soyle ne yaparim ben yoklugunda
Gonlume bir isik ver annecigim

Anne, yalniz hayat aci demistin
Dizine oturtup ogutlemistin
Beni birakip ta nereye gittin
Gel de su halimi gor annecigim

Sensiz bu dunyada huzur yok gibi
Kahrolmus yuregim huzne tok gibi
Olum surlarini asan ok gibi
Beni sonsuzluga sur annecigim

Birakip kendini derin bosluga
Kaptirma gonlunu umutsuzluga
Bensiz cikacaksan son yolculuga
Beni son bir defa sar annecigim.

7/18/1991