yine yüzüyorsun karşısında akıntının
yılmıyorsun ortasında arsız dalgaların
her yaşında sarıldığın gibisin hayata
hayallere uyan odanda, öle yattığın
uyan sultanım uyan çocukluk bahçesine
uyan sultanım uyan rahmetin denizine
hanımeliye boyanmış yastığında başın
panayır rengi sokaklarında Aksaray’ın
elimden tuttun da yürüyor muyuz güneşe
canım göz kurabiyesi istedi, anladın.
uyan sultanım uyan çocukluk bahçesine
uyan sultanım uyan rahmetin denizine
ne dikiş makinanda var, ahenkli tıkırtın
ne kokusu, tavında dökülen lokmaların
yok kardıkça çoğalan aşındaki bereket
dal saplasan tutardı, ağaçlar ağıt yaksın,
uyan sultanım uyan çocukluk bahçesine
uyan sultanım uyan rahmetin denizine
gece gözlerin neler söylüyor dalgın, dargın
onlar sevgin, sesin, sessizce tuttuğun yasın
düşlerin ertelenmediği o gün gelince
hayat bulacaktır nurlaşarak vedaların
uyan sultanım uyan çocukluk bahçesine
uyan sultanım uyan rahmetin denizine
Aralık 2009 – Ocak 2010
Ahmet Hakan YılmaztürkKayıt Tarihi : 23.1.2010 01:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)