Anneannem Şiiri - Kemal Budak

Gençken sen gülünce Dünya gülerdi
Şimdiyse gözlerin mat anneannem
Sırtını bükmüş hep yılların derdi
Dertlerini bana sat anneannem

Küçüktüm, taşıdın yamuk belinle
Kıssalar anlattın tatlı dilinle
Akıttın, yağdırdın cömert elinle
Cennette Kevser’den tat anneannem

Akıldır, mantıktır, hakkaniyettir
Sevgidir, sabırdır, teslimiyettir
İmandır, takvadır, İslamiyettir
Yüzündeki her bir hat anneannem

Öğrettin, saz çalıp yatılmaz tüm yaz
Külfeti olmadan nimet tadılmaz
Yol uzun, sınav zor, azığım çok az
İlmini heybeme at anneannem

Doğruyu görürüm, ihmal eylerim
Sırtımda ateştir pek çok şeylerim
Sıratta bu yükle söyle neylerim
Beni de duana kat anneannem

“Dokunmayan yılan bin yaşa” dersem
Haramı bilmeyip kul hakkı yersem
Seni bir gün değil, bir an üzersem
Rüyamda kaşını çat anneannem

İsmidir yadigar çiçek solunca
Gözyaşı ne fayda vade dolunca
Batarmış güneşler akşam olunca
Son akşam kalbime bat anneannem

Azrail gelince şefkatle gülsün
Varsa bir günahın, o an dökülsün
Bedenin yedi kat nura gömülsün
Cennet bir mezarda yat anneannem

Okuduğun “Ve’l Asr” seni avutsun
Cehennem görmesin, seni unutsun
O mahşer gününde elinden tutsun
Allah’ın Habibi Zat, anneannem

İlk Göz Ağrın, İlk Torunun
Kemal Budak
19.07.2006, İstanbul